یک و دو و سه و چهار بچه ها آمد بهار
گل‌ها شکوفه دادند گنجشک‌ها همه شادند

کودکان طلوع در پایان فصل زمستان، با همکاری یکدیگر و با شور و شوق، کلاس‌های خود را تمیز و مرتب کردند.
آن‌ها آداب میهمانی را آموختند. تصمیم گرفتند نقاشی‌هایشان را به عنوان هدیه به دوستان و میهمانانشان بدهند و برای انجام این کار، با کاغذ رنگی پاکت نامه درست کردند.

بچه‌ها در پیش دبستانی یک مهمان داشتند، مادر بزرگی مهربان. مادربزرگ برای بچه‌ها از خاطرات کودکی‌اش گفت. از فصل بهار و آماده شدن برای ورود به آن؛ از سرما و فصل زمستان و کرسی و دور هم نشستن‌ها و خاطره گفتن‌های شب‌های زمستان گرفته تا خانه تکانی و میهمانی‌ها و عیدی گرفتن‌هایی که بیشتر کشمش و بادام بود.

بچه‌ها با مادربزرگ سبزه عید کاشتند و از او خمیرهای بازی رنگارنگ عیدی گرفتند.
در انتها با در دست داشتن پیک بهاری، کاغذ رنگی‌ای که با آن بتوانند برای دوستانشان پاکت نامه درست کنند، قصه خوشمزه‌ترین کلوچه و همچنین ماسک‌های آن برای اجرای نمایش در میهمانی‌ها, دست پر راهی خانه شدند تا به استقبال سال و آغازی نو بروند.

مرغای سبز و آبی با نغمه‌های شادی
رو شاخه‌ی درختا تو روزای آفتابی

داد میزنن بچه‌هاااا، بیایید توی کوچه‌هااا
حالا دیگه بهاره، بهار شادی میاره

آی قصه قصه قصه        نون و پنیر و پسته

میخوایم بریم با هم سفر        از این طرف، از اون طرف

بعدش بگیم یه خاطره        درست کنیم سفرنامه…

در ساعت کتابخانه‌ی کودکان پیش‌دبستانی طلوع، معلم‌ها طی سه جلسه‌ی کلاسی، قصه‌ی پسری به نام پویا را برای بچه‌ها تعریف کردند.
پویا که به سفر علاقه دارد با پدرش برای دیدن مکان‌های مختلف سفر می‌کند و در سفر تجربیات جدیدی را از سر می‌گذراند. در کلاس کتابخانه بچه‌ها نیز به همراه پویا و پدرش راهی سفر شدند.
طی این سفر بچه ها با اقلیم‌های مختلف جغرافیایی آشنا شدند. پویا در طی سفرش با دوربینی که خواهرش به او داده بود از مکان‌های مختلف عکس گرفت یا فیلم برداری ‌کرد و بچه ها در قالب داستان و تصویر و فیلم از انواع خانه‌ها مانند: خانه کویری ، قطبی و عشایری دیدن کردند.

بچه ها بعد از گردش در هر منطقه‌ای آنچه را که از آن مکان دوست داشتند نقاشی کردند.

وقتی پویا و پدرش از سفر برگشتند، خواهر پویا که نتوانسته بود همراه پویا و پدرش به سفر برود، از دیدن عکس‌هایی که پویا گرفته بود شگفت زده شد. او به پویا و بقیه بچه‌ها پیشنهاد داد که «بیاین با هم سفر نامه درست کنیم».
بچه‌ها پرسیدند: سفرنامه چیه؟
خواهر پویا گفت: «بعضی از کسانی که به سفر می‌رن از ماجراهای سفرشون و چیزهایی که دیدن یک کتاب می‌نویسن و برای کسایی که نتونستن به اون سرزمین‌ها برن، ماجراهای سفرشون رو می‌گن. ما هم می‌تونیم ماجراهای سفر پویا رو بنویسیم و عکس‌هاش را هم بچسبونیم.»
همه‌ی بچه‌ها موافقت کردند.

بچه‌ها در سه گروه سفرنامه عشایر، سفرنامه کویر و سفرنامه قطب را درست کردند. در این فعالیت معلم نمونه‌ی تهیه شده‌ی سفرنامه را به بچه‌ها نشان داد و بعد به هر گروه کتابچه‌ی سفید و تعدادی عکس که پویا آن‌ها را گرفته بود داد و از کودکان خواست که عکس‌ها را به ترتیبی که مناسب می‌دانند و با همکاری هم گروهی‌هایشان در کتابچه بچسبانند.

اجرای این طرح برای کودکان جذاب بود، و فضای طرح به آنها کمک می‌کرد تا در قالب داستان اطلاعات جدید را کسب کنند و لغات جدید را بهتر بیاموزند.

کارِ گروهی و عملی، علاوه بر اینکه به تقویت مهارت‌های اجتماعی و همکاری در بچه‌ها کمک می‌کرد، باعث شد که برنامه لذت‌بخش‌تر نیز شود.

گوش دادن به آواها و موسیقی و توجه به اجزا و ریتم آن، اثرات مختلفی بر رشد مهارت­‌های کودکان می­‌گذارد.
به عنوان مثال،‌ کودکان در توجه کردن به صداهای مختلفی در طبیعت مثل صدای باران، ‌صدای پرندگان، دریا، رعد و برق، باد و …‌ خوب گوش کردن و تمییز شنیداری را در خود تقویت می‌­کنند. تمییز شنیداری از مهارت‌های مهمی است که پیش از ورود به مدرسه و آموختن صداها و حروف، باید در کودکان پرورانده شود. در غیر این صورت ممکن است کودک در یادگیری و تشخیص صداها دچار مشکل شود.

هم­چنین توجه به ریتم در موسیقی، تشخیص صداهای زیر و بم، تشخیص کند و تند بودن موسیقی، غمگین یا شاد بودن موسیقی و توجه به احساساتی که موسیقی در کودکان برمی­‌انگیزد، همگی می­‌توانند به کودک کمک کنند تا به لحاظ شنیداری نسبت به محیط اطراف خود که در آن زندگی می­‌کند حساس شود. این حساس شدن مقدمه‌­ای است برای اینکه کودک مهارت‌ها و شناخت‌های بعدی را پیدا کند. مثلا با توجه کردن به آهنگ یا ریتمِ صدای دوستش متوجه احساس ناراحتی او شود یا به تفاوت‌هایی پی ببرد که در میان افراد مختلف جهان اطراف او وجود دارد.

در یکی از ساعت‌های موسیقی، کودکان ابتدا داستانی از «کایو»، پسر بچه‌­ای از کشور چین، را شنیدند. یک موسیقی چینی برای کودکان پخش شد و کودکان با شنیدن این موسیقی آرام، احساسشان به حال و هوای طبیعت آن سرزمین نزدیک ­شد.

در طول داستان، «کایو» که با تمام درختان و حیوانات جنگل دوست است، سری به دوستانش در جنگل یعنی درختان زد و متوجه شد که برگ‌های درختان زرد و قرمز و نارنجی شده­‌اند. «کایو» از فکر اینکه شاید درخت‌ها مریض شده باشند، غصه خورد. ولی برگ‌ها با «کایو» در مورد سفر خود به دل زمین حرف ­زدند و به «کایو» مژده دادند که در فصل بهار دوباره سبز و شاداب از شاخه­‌ی درختان می­‌رویند.

در آخر، برگ‌ها جشنی برای سفر خود به زمین گرفتند تا کایو را خوشحال کنند.
در این قسمت، پس از پخش انیمیشنی که در آن برگ‌های پاییزی رقصان در هوا می­‌چرخند، موسیقی روی کلیپ که موسیقی‌ای کلاسیک و مناسب برای کودکان بود،‌ پخش شد و کودکان در نقش درخت‌ها، جشنِ سفرِ برگ‌ها را برای کایو اجرا کردند.
کودکان با توجه به ریتم موسیقی، دستانشان را که شاخه­‌های درختان بودند تکان دادند و هر بار یکی از برگ‌های پاییزی که به دستشان داده شده بود را رها کردند. تا اینکه در انتهای موسیقی، بچه­‌ها در نقش درختان، هیچ برگی در دست نداشتند.

این آغاز فصل زمستان بود. در این قسمت کودکان گروه‌­بندی شدند. تعدادی از آنها ابر، تعدادی باران و برف، تعدادی درخت، و تعدادی گنجشک شدند. ابتدا یکی از موسیقی­‌های چهار فصل ویوالدی که مربوط به فصل زمستان است برای کودکان پخش شد و آنها همراه با ریتم زمستانه­‌ی موسیقی، حرکت ابرها و باران و باد و برف را در زمستان اجرا کردند. سپس در فضای داستانی دیگر از کایو، نمایشی دیگر اجرا نمودند.

در این نمایش چند گنجشک که در سرمای زمستان می­‌لرزیدند، راه لانه­‌شان را در جنگل گم کردند.
هرکدام از درختان شاخه­‌ای از خودشان را به گنجشکان بخشیدند و به آن‌ها نشانی خانه کایو را دادند تا گنجشکان بتوانند همراه کایو با شاخه­‌ها آتشی روشن کنند و گرم شوند و بعد از آن به کمک کایو لانه­‌شان را پیدا کنند.

در این طرح کودکان با نشانه­‌های زمستان و طبیعتِ سردِ آن آشنا شدند. و نیز گرما، توجه و همدلی که با وجود سرمای طبیعت،‌ می‌­تواند بین موجودات جریان پیدا کند را در خلال نمایش،‌ تمرین کردند.