قدرت

در ۲۰ اکتبر ۱۹۶۷، یک میلیون تظاهرکننده با این باور که شاید بتوان جهان را واقعاً تغییر داد، در اعتراض به جنگ ویتنام به خیابان‌های واشنگتن سرازیر شدند. این جنگ عمیقاً منفور بود و ده‌ها هزار جوان آمریکایی را به کام مرگ فرستاده بود.

تظاهرکنندگان کوشیدند وارد پنتاگون شوند که نیروهای گارد ملی آن را احاطه کرده بودند. معترضان به تأسی از رهبران جنبش حقوق مدنی همچون مارتین لوترکینگ و گاندی، با پافشاری بر سیاست عدم خشونت، با شاخه‌های گل به استقبال تفنگ و سرنیزه رفتند.

در پایان، خشونت پیروز شد: ۱۰۰ نفر در جریان این راهپیمایی مجروح شدند و ارتش آمریکا تا شش سال بعد از ویتنام عقب‌نشینی نکرد. با این وصف، برپایی این تظاهرات نقش مهمی در متزلزل کردن حمایت‌ها از این جنگ داشت و تصویر دحتری که با شاخه گلی در دست، رو در روی سربازان مسلح ایستاده بود، به نماد ماندگار اعتراضات مسالمت‌آمیز مبدل شد.

(برگرفته از دایره المعارف مصور تاریخ قرن بیستم، نوشته‌ی دارلینگ کیندرسلی، نشر سایان)