کودکان در ساعت موسیقی، سفر برگ‌های پاییزی به زمین را جشن گرفتند.

گوش دادن به آواها و موسیقی و توجه به اجزا و ریتم آن، اثرات مختلفی بر رشد مهارت­‌های کودکان می­‌گذارد.
به عنوان مثال،‌ کودکان در توجه کردن به صداهای مختلفی در طبیعت مثل صدای باران، ‌صدای پرندگان، دریا، رعد و برق، باد و …‌ خوب گوش کردن و تمییز شنیداری را در خود تقویت می‌­کنند. تمییز شنیداری از مهارت‌های مهمی است که پیش از ورود به مدرسه و آموختن صداها و حروف، باید در کودکان پرورانده شود. در غیر این صورت ممکن است کودک در یادگیری و تشخیص صداها دچار مشکل شود.

هم­چنین توجه به ریتم در موسیقی، تشخیص صداهای زیر و بم، تشخیص کند و تند بودن موسیقی، غمگین یا شاد بودن موسیقی و توجه به احساساتی که موسیقی در کودکان برمی­‌انگیزد، همگی می­‌توانند به کودک کمک کنند تا به لحاظ شنیداری نسبت به محیط اطراف خود که در آن زندگی می­‌کند حساس شود. این حساس شدن مقدمه‌­ای است برای اینکه کودک مهارت‌ها و شناخت‌های بعدی را پیدا کند. مثلا با توجه کردن به آهنگ یا ریتمِ صدای دوستش متوجه احساس ناراحتی او شود یا به تفاوت‌هایی پی ببرد که در میان افراد مختلف جهان اطراف او وجود دارد.

در یکی از ساعت‌های موسیقی، کودکان ابتدا داستانی از «کایو»، پسر بچه‌­ای از کشور چین، را شنیدند. یک موسیقی چینی برای کودکان پخش شد و کودکان با شنیدن این موسیقی آرام، احساسشان به حال و هوای طبیعت آن سرزمین نزدیک ­شد.

در طول داستان، «کایو» که با تمام درختان و حیوانات جنگل دوست است، سری به دوستانش در جنگل یعنی درختان زد و متوجه شد که برگ‌های درختان زرد و قرمز و نارنجی شده­‌اند. «کایو» از فکر اینکه شاید درخت‌ها مریض شده باشند، غصه خورد. ولی برگ‌ها با «کایو» در مورد سفر خود به دل زمین حرف ­زدند و به «کایو» مژده دادند که در فصل بهار دوباره سبز و شاداب از شاخه­‌ی درختان می­‌رویند.

در آخر، برگ‌ها جشنی برای سفر خود به زمین گرفتند تا کایو را خوشحال کنند.
در این قسمت، پس از پخش انیمیشنی که در آن برگ‌های پاییزی رقصان در هوا می­‌چرخند، موسیقی روی کلیپ که موسیقی‌ای کلاسیک و مناسب برای کودکان بود،‌ پخش شد و کودکان در نقش درخت‌ها، جشنِ سفرِ برگ‌ها را برای کایو اجرا کردند.
کودکان با توجه به ریتم موسیقی، دستانشان را که شاخه­‌های درختان بودند تکان دادند و هر بار یکی از برگ‌های پاییزی که به دستشان داده شده بود را رها کردند. تا اینکه در انتهای موسیقی، بچه­‌ها در نقش درختان، هیچ برگی در دست نداشتند.

این آغاز فصل زمستان بود. در این قسمت کودکان گروه‌­بندی شدند. تعدادی از آنها ابر، تعدادی باران و برف، تعدادی درخت، و تعدادی گنجشک شدند. ابتدا یکی از موسیقی­‌های چهار فصل ویوالدی که مربوط به فصل زمستان است برای کودکان پخش شد و آنها همراه با ریتم زمستانه­‌ی موسیقی، حرکت ابرها و باران و باد و برف را در زمستان اجرا کردند. سپس در فضای داستانی دیگر از کایو، نمایشی دیگر اجرا نمودند.

در این نمایش چند گنجشک که در سرمای زمستان می­‌لرزیدند، راه لانه­‌شان را در جنگل گم کردند.
هرکدام از درختان شاخه­‌ای از خودشان را به گنجشکان بخشیدند و به آن‌ها نشانی خانه کایو را دادند تا گنجشکان بتوانند همراه کایو با شاخه­‌ها آتشی روشن کنند و گرم شوند و بعد از آن به کمک کایو لانه­‌شان را پیدا کنند.

در این طرح کودکان با نشانه­‌های زمستان و طبیعتِ سردِ آن آشنا شدند. و نیز گرما، توجه و همدلی که با وجود سرمای طبیعت،‌ می‌­تواند بین موجودات جریان پیدا کند را در خلال نمایش،‌ تمرین کردند.