بازآفرینی واژه‌ها در بطن زندگی (تمرین جمله‌سازی در کلاس سوادآموزی)
در برخی از رویکردها به آموزش، آموزش دادن به معنی انباشتن ذهن و روان دانش‌آموزان از واژه‌هاست. ما دانش را خواه اخلاق باشد یا مهارت، علوم طبیعی باشد یا علوم انسانی، فلسفه باشد یا سوادآموزی، از طریق واژه‌ها به دانش‌آموزان «می‌خورانیم».
در این شکل از آموزش که «فریره» آن را «آموزش بانکی» می‌نامد و «سارتر» آن را «فلسفه‌ی تغذیه‌ای»، عمل دانستن خوردن واژه‌هاست؛ انبار کردن واژه‌ها در ذهن تا در روز مبادا به کارمان آیند. از این منظر ما دانش‌آموزانمان را دریافت‌کنندگانی منفعل و «مصرف‌کنندگانی جاهل» انگاشته‌ایم و نه انسان‌هایی متعامل، پرسشگر و زایا.
فریره آموختن را فرآیند بازیابی و بازآفرینی واژه‌ها در بطن زندگی می‌داند. او می‌گوید: «باید [آموختن و] گفتن سخن را با دیگرگون کردن واقعیت و نیز با نقش آدمی در این دگرگونی مرتبط ساخت.»
در دوره سوادآموزی طلوع تلاش ما بر این بوده است تا مواجهه‌ی سوادآموزان با واژه‌ها، مواجهه‌ای «تازه»، «پویا»، «برخاسته از واقعیت و تجربه» و «فعال» باشد. استفاده از روش‌های گفت و شنود در کلاس درس و تمرین‌های جمله‌سازی تلاشی بدین امید بوده است.
در ادامه بخش‌هایی از جمله‌های دانش‌آموزان در تمرین‌های جمله‌سازی آمده است.
