سرپناهی برای پرنده‌ها

یکی از فعالیت‌هایی که در فصل زمستان به همراه کودکان پیش‌دبستانی انجام داده شد، تهیه‌ی لانه‌ای برای پرنده‌های در راه مانده با استفاده از مواد بازیافتی بود.

آن روز پشت پنجره­‌ای که هر روز صبح، نمای زمستانی درخت انار به ما و کلاس ما سلام می‌­داد، قصه­‌ی فرشته­‌ی برفی را خواندیم.
و با قصه سفر کردیم به صبح برفی لانه‌ی موش­‌های مهربان.

موش­‌های قصه­‌ی ما بعد از خداحافظی کردن از مادر که برای ساختن لانه‌­ای بزر‌‌‌گتر می‌­رفت، بازی خود را در برف­‌ها شروع کردند. تا اینکه در آسمان برفی پرنده‌­ای را دیدند که گرسنه و خسته از دوستان خود جدا مانده بود. موش‌های داستان ما سعی کردند با خواراکی­‌های خود و بهتر از آن با محبت و مهربانی­‌شان از پرنده‌ای که آن را فرشته برفی می‌دانستند، مراقبت کنند.

پس از پایان قصه به همراه بچه­‌ها فکر کردیم که برای پرنده­‌های راه گم کرده که همان فرشته بچه‌ها هستند، چه کار می‌توانیم بکنیم؟
و در نهایت با هم برای پرندگان در سرما مانده لانه­‌ای ساختیم، لانه‌ای از پاکت‌های بازیافتی که کودکان بتوانند در خانه و بدون امکانات خاصی نیز مشابه آن را درست کنند و تک تک‌مان برای پرنده­‌ای که ممکن است به سراغ این لانه بیاید دانه ریختیم و لانه را به درخت انار آویزان کردیم.

علی می­‌گفت:خانم معلم جای لانه خوب نیست، فرشته آن را از آسمان نمی‌بیند، زیادی پایین است.

پس جای لانه را چند بار عوض کردیم و دعا کردیم که فرشته‌ها لانه‌ی ما را ببینند.

از آن روز به بعد هر پرنده‌­ای که به سمت درخت انار می‌­آید بچه‌ها آمدنش را خبر می­‌دهند و جریان کلاس برای لحظاتی متوجه پرنده می­‌شود که قصد دارد به لانه­‌ی ما سر بزند یا نه!